Jesień. Czas na pisanie podsumowań. Tylko, jak ja mam napisać podsumowanie, jak nie napisałem na wiosnę żadnego wstępu? Mimo to, jakoś spróbuję. No to, jeszcze raz.

Jesień. Rano, gdy wstaję do pracy, dachy domów są pokryte szronem. W tej sytuacji, Hania (czyli moja Honda CB500) stoi w garażu, a do pracy jeżdżę katamaranem. Słabo, bo jak wracam to jest zawsze piękna, słoneczna pogoda. Szkoda trochę, bo dni już krótkie. Po powrocie obiad, szybkie ogarnięcie tematów, a i tak zaraz robi się ciemno i zimno. To chyba właśnie jest ten czas na napisanie podsumowania. Choć nie zamierzam popełniać czegoś takiego jak „koniec sezonu”. Sezon się skończy, jak białe takie z nieba poleci, a rozpocznie, jak tylko to białe się stopi. Tak więc jesień jest pierwszym z powodów do pojawienia się tego wpisu. Drugim jest to, że całkiem niedawno, minął rok, od kiedy dołączyłem do zacnego grona motocyklistów. We wrześniu poprzedniego roku zdałem egzamin na kategorię A, po czym natychmiast, nie czekając na to aż dokument przyjdzie, pognałem w celu nabycia drogą kupna, umówionej już Hanny Cebulkowej.

Przez ten rok zasadniczo niewiele się działo. Albo inaczej, działo się wiele, ale drobnych, zwykłych rzeczy. Nigdzie dalej nie byłem. Nie byłem na żadnym zlocie. Niewiele jeździłem w grupie 2-3 motocykli i ani razu w większej. Mimo to, ten rok z haczkiem uważam za udany. Przejechałem ponad 7 tysięcy kilometrów, co jak na kręcenie się „w koło komina” uważam za udany wynik. Zaliczyłem jedną, na szczęście bardzo niegroźną, parkingową glebę. Spaliłem sterownik ogrzewania manetek (niech żyje zgrabność w posługiwaniu się multimetrem). Więcej rzeczy udało mi się nie popsuć. Myślę, że w miarę dobrze poznałem się z Hanią, a co więcej, jazda za każdym razem sprawia mi przyjemność. No dobrze, ze 2 czy 3 razy byłem chory i zmęczony, wtedy jazda była dla mnie koniecznością i chciałem już być na miejscu.

Nie powiem, marzy mi się mocniejsza maszyna (Tracer albo CBF1000, albo inne cuś), ale choć moje małżeństwo z Hanią, było z rozsądku, to dość szybko przyszło uczucie. Myślę, że jeszcze przez następny sezon się z nią nie rozstanę. Jedyne co postanowiłem zmienić, to wypuścić się w jakieś dalsze trasy. I oczywiście opisać je tutaj.